پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ لیلا محمدی: رئیس شورای ملی زیتون کشور معتقد است؛ در حوزه نظامی با بحث نفوذ و اقدامات مخرب نیروهای موساد مواجه بودیم. اما اگر دشمن بخواهد این اقدام را در بخش اقتصادی انجام دهد قطعا با مشکلاتی مواجه خواهیم بود چرا که بخش اقتصادی به اندازه بخش نظامی ایران قوی نیست که تمامی جزئیات را زیرنظر داشته باشد و در مواقعی مثل نفوذ، در سریعترین زمان ممکن واکنش نشان دهد. از این رو باید برنامه‌های خودکفایی در محصولات اساسی را با حذف عوامل موساد و نفوذی‌ها پیش ببریم تا هم در حوزه جنگ نظامی و هم جنگ اقتصادی برنده جبهه‌های نبرد باشیم.

 شعار سال 1404 با عنوان «سرمایه‌گذاری برای تولید»، نه فقط یک هدفگذاری نمادین بلکه نسخه‌ای واقعی برای عبور اقتصاد ایران از بحران‌هاست.

 با نگاهی به ظرفیت‌های داخلی، نقش مردم و بخش خصوصی و حمایت دولت، می‌توان با اجرای دقیق این راهبرد، به رشد پایدار اقتصادی، کاهش وابستگی به واردات و بهبود معیشت مردم دست یافت.

جنگ 12 روزه اسرائیل و ایران باز هم ثابت کرد که برای پیشرفت در مراحل مختلف اقتصادی باید تمامی برنامه‌ریزی‌ها در راستای منویات رهبری و حفظ ظرفیت‌ها با هدف خودکفایی در محصولات کشاورزی به ویژه کالاهای استراتژیک صورت گیرد تا در شرایط بحران خللی به امنیت غذایی کشور وارد نشود.

دولت باید عوامل موساد فعال در سیستم اقتصادی کشور را شناسایی و حذف کند

سرمایه‌گذاری برای تولید، نه یک شعار ساده، بلکه کلید طلایی عبور ایران از گردنه‌های سخت اقتصادی است. در شرایطی که بسیاری از کشور‌ها با بهره‌گیری از توان داخلی و جذب سرمایه به رشد اقتصادی پایدار دست یافته‌اند، اقتصاد ایران نیز با تکیه بر منابع بومی، نیروی انسانی توانمند و بازار گسترده، ظرفیت آن را دارد که مسیر توسعه را با شتاب بیشتری طی کند.

سال 1404، با انتخاب شعار «سرمایه‌گذاری برای تولید»، نقطه عطفی در سیاستگذاری‌های اقتصادی کشور است؛ فرصتی برای اصلاح ساختار‌های فرسوده، کاهش وابستگی به واردات و ایجاد اشتغال پایدار! این شعار، اگر با برنامه‌ریزی دقیق و عزم ملی همراه شود، می‌تواند جهشی بزرگ در جهت خودکفایی، ثبات پولی و قدرت‌بخشی به تولیدکنندگان ایرانی باشد. تحقق این مسیر نیازمند هماهنگی دولت، مشارکت بخش خصوصی و اعتماد مردم است. موضوعی که ظاهرا برخی از مسئولان کشور آن را چندان جدی نگرفته و همچنان سیاست ارز ترجیحی برای کالاهای وارداتی که مقابل خودکفایی است را جزو از راهبردهای اقتصادی قلمداد می‌کنند.

مهدی عباسی، رئیس شورای ملی زیتون کشور به عنوان یکی از منتقدان به سیاست‌های ارزی و از طرفداران خودکفایی در محصولات اساسی به صدای زنجان می‌گوید: جنگ اسرائیل با ایران، جنگی بود که هم برای فعالان اقتصادی و هم برای دستگاه‌های حاکمیتی به ویژه دولت تلنگری بود از این لحاظ که همیشه میدان باز نیست که هزینه هر اشتباهی که کرده‌ایم را پرداخت نکنیم و لازم است تا به خودمان بیاییم. بخشی از دلایل جنگی که اتفاق افتاد حاصل کم‌کاری‌هایی بود که انجام داده بودیم اما در حین شرایط بدی که بود، این مردم بودند که پشت حاکمیت و دولت و دستگاه‌های نظامی ایستادند و به خوبی توانستند در میدان نبرد مقاومت کنند. به شخصه اعتقادم این است که در جنگ اسرائیل نه تنها اقتدار ملی ما آسیب ندید بلکه تقویت هم شد.

عباسی معتقد است؛ در حوزه نظامی و امنیتی با بحث نفوذ و اقدامات مخرب نیروهای موساد مواجه بودیم. اما اگر دشمن بخواهد این اقدام را در بخش اقتصادی انجام دهد قطعا با مشکلاتی مواجه خواهیم بود چرا که بخش اقتصادی به اندازه بخش نظامی ایران قوی نیست که تمامی جزئیات را زیرنظر داشته باشد و در مواقعی مثل نفوذ، در سریعترین زمان ممکن واکنش نشان دهد.

رئیس شورای ملی زیتون کشور معتقد است؛ نیروهای موساد در دستگاه‌های دولتی برای اقتصاد، تصمیم‌سازی می‌کنند. مصداق آن؛ قرار دادن مردم مقابل دولت حاکمیت است. مثلا شرط اخذ مجوز برای خانه کارگری در محل فعالیت یا باغات به مساحت 20 متر، ده‌ها استعلام باشد و مردم عادی نیز ترجیحش این شود که اصلا سمت اخذ مجوز قانونی نروند! یا مثلا برای انتقال آب از مناطق خشک به مناطقی که میانگین بارش ان 900 میلی متر جهت کشت برنج است شاهد تصمیم‌گیری‌هایی هستیم. چندین سال است که در حوزه پرورش زیتون هستم، شاهد حضور هیئت تجاری از یکی از کشورها بودیم که قصد داشت از ایران برای صادرات، محصول خریداری کند، اما مسئولان مربوطه به گونه‌ای آن‌ها را معطل کردند که اصلا این تیم در ایران سرمایه گذاری نکند و اخر سر هم این طور شد! من در این زمینه اصلا ذی نفع نبودم بلکه به عنوان رئیس شورای زیتون تمامی تلاشم این بود که این اتفاق مثبت در حوزه اقتصاد رخ دهد اما نگذاشتند! چنین تصمیم‌سازی‌ها قطعا به نفع کشور و استان نیست.

عباسی ادامه می‌دهد: به نظرم امروز دولت باید پاکسازی و خالص سازی نیروها را در اولویت قرار دهد و سیستم‌ها و دستگاه‌های تصمیم گیر را از نفوذی‌ها پاک کند. من واقعا نمی‌دانم نفوذی‌ها چه کسانی هستند اما به خوبی می‌دانم که شخصی که پشت استعلامات متعدد برای اخذ مجوز خانه 20 متری کارگری است، قطعا فردی است که نمی‌خواهد مردم از سیستم راضی باشند.

ثروت ناعادلانه؟

کارشناسان اقتصادی معتقدند؛ وقتی نهاده‌هایی مانند ذرت و کنجاله سویا با ارز ارزان وارد می‌شود، انگیزه‌ای برای تولید آن در داخل کشور باقی نمی‌ماند. این یعنی سیاستی که در ظاهر برای حمایت از تولید است، در عمل به تولیدکننده خارجی کمک می‌کند. هر کیلو کنجاله وارداتی از برزیل یا آرژانتین، وقتی با ارز ارزان وارد شود، جای تولید مشابه داخلی را می‌گیرد و کشاورز ایرانی را از گردونه رقابت خارج می‌کند.

یکی از نمونه‌های تلخ و پرهزینه فساد ناشی از تخصیص ارز ترجیحی، ماجرای پر سروصدای فساد ۲ میلیارد دلاری شرکت چای دبش است؛ پرونده‌ای که به‌گفته قوه قضائیه، ابعاد حیرت‌آوری از قاچاق سازمان‌یافته، اخلال عمده در نظام اقتصادی کشور و پرداخت رشوه‌های گسترده را آشکار کرده است. این پرونده که به یکی از پرحاشیه‌ترین مصادیق سوءاستفاده از ارز دولتی تبدیل شده، ۶۱ متهم دارد و برای ۴۲ نفر از آن‌ها احکام قضایی صادر شده است. حجم تخلفات، میزان مجازات‌های حبس و جریمه‌های سنگین مالی که در جریان رسیدگی به این پرونده مشخص شده، نمایی روشن از آسیب‌هایی است که توزیع رانت‌گونه ارز ترجیحی می‌تواند بر اقتصاد و اعتماد عمومی وارد کند. بررسی دقیق‌تر این پرونده می‌تواند نشانه‌ای از ضرورت بازنگری در سیاست‌های ارزی و نظارت جدی‌تر بر روند تخصیص منابع عمومی باشد.

رئیس انجمن زیتون استان زنجان نیز با دفاع از این اظهارات معتقد است؛ ارز ارزان نه‌تنها تولید داخلی را از صرفه می‌اندازد، بلکه وابستگی به واردات را تقویت می‌کند.

علاوه بر آن، این فعال اقتصادی می‌گوید: تفاوت فاحش قیمت کالاهای واردشده با ارز ترجیحی و قیمت آن‌ها در بازار، زنجیره‌ای از دلالی و رانت ایجاد کرده است. ارز ترجیحی، به‌جای رسیدن به دست تولیدکننده و مصرف‌کننده واقعی، در لایه‌های واسطه‌گری گم می‌شود.

اگر فرض کنیم که تمام فرآیند تخصیص و توزیع نهاده‌های وارداتی با ارز ترجیحی بدون فساد و با دقت بالا انجام شود، باز هم این سیاست از منظر عدالت اجتماعی قابل دفاع نیست. مصرف‌کنندگان ثروتمند، به‌دلیل مصرف بیشتر، سهم بیشتری از این یارانه پنهان می‌برند.

بررسی‌های مرکز پژوهش‌های مجلس نشان می‌دهد دهک دهم جامعه، سه برابر دهک اول گوشت قرمز مصرف می‌کند. در نتیجه، افراد ثروتمند بیش از فقرا از یارانه کالاهای اساسی منتفع می‌شوند؛ یارانه‌ای که از منابع عمومی پرداخت می‌شود و باید به نیازمندترین اقشار جامعه برسد.

ارز ترجیحی برای واردات گوشت در سفره مردم دیده نمی‌شود

مهدی عباسی، فعال اقتصادی نیز که معتقد است ارز ترجیحی از ابتدا اشتباه بود و الان هم اشتباه است، ادامه می‌دهد: چه دلیلی دارد من برای تولیدکننده کشور مبدا ارز واریز کنم و تولیدکننده داخل را تضعیف کنم؟ کافیست فقط نگاهی به واردات گوشت بیاندازیم، با چند دلار این کالا وارد کشور می‌شود اما با چه قیمتی در بازار به فروش می‌رسد! یعنی صرف این پول‌ها تحت هیچ شرایطی به نفع مردم نیست و در سفره آن‌ها اصلا دیده نمی‌شود. در این بین تاجر و واسط هست که از یارانه و ارز ترجیحی استفاده می‌کند. به نظرم دستگاه‌های دولتی به خودشان بیایند امروز روز اغماض و کم‌کاری نیست. جنگ 12 روزه به ما آموخت افرادی که با عینک بدبینی به آن‌ها نگاه می‌کردیم وطن دوست بودند و افرادی را که خودی می‌پنداشتیم امتحانشان را خیلی بد پس دادند و ثابت شد که عوامل موسادند!

عباسی می‌گوید: آن چه که اصل بودند را متاسفانه کنار می‌گذاریم و همیشه خود را درگیر مباحث حاشیه‌ای می‌کنیم و مردم را مقابل حاکمیت و حاکمیت را مقابل مردم قرار داده‌ایم. به عنوان یک شهروند ایرانی به این مردم و نیروهای نظامی افتخار می‌کنم، از مسئولان انتظار می‌رود تا مردم را در اخذ مجوزها و در دسترس قرار دادن مایحتاج اولیه زندگی و اقلام اساسی ناراضی نکنند.

منشا تصمیم‌سازی‌های حوزه کشت کیست؟

رئیس شورای ملی زیتون عنوان می‌کند: چندین دهه است که در حوزه‌های سیاسی اقتصادی و امنیتی، اسرائیل روی ایران کار می‌کند و لازم است مسئولان دلسوز چاره‌ای در این حوزه بیاندیشند. زیتون یک ششم برنج آب‌بر است و نسبت به برنج آب کمتری نیاز دارد. تصمیم‌سازان چه کسانی هستند که آب را از مناطقی مثل زنجان، قزوین و بخش‌هایی از آذربایجان برای کشت برنج به وسعت 230 هزار هکتار در گیلان انتقال می‌دهند؟ با این سطح کشت می‌شود در سطح 1.5 میلیون (هکتار) طرح توسعه باغات زیتون را اجرایی کرد. توجیه اقتصادی زیتون در هکتار، 2.5 برابر برنج است من به عنوان فعال اقتصادی این را می‌دانم وزیر نیرو و سایر کارشناسان وزارتخانه این را نمی‌دانند؟ این را در یکی از جلسات وزارت کشاورزی اعلام کردم، آقایان حتی نیش‌لبخندی هم زدند! البته این نیش‌خندها عادی است و همین بی‌تفاوتی‌ها ممکن است در نهایت به ضرر ما تمام شود.

او تاکید می‌کند؛ از دستگاه‌های نظامی اطلاعی ندارم اما دشمن در دستگاه‌های دولتی و تصمیم گیر در سطح کلان، به موازات وزارت جهاد کشاورزی، دستگاهی را به صورت نامحسوس تاسیس کرده‌اند. متاسفانه تصمیم‌سازی‌های مخرب و نسخه‌های وارونه امنیت غذایی را به خطر می‌اندازد و مطمئن باشید بعد از جنگ نظامی، جنگ غذا و اخلال در سیستم امنیت غذایی از گزینه‌های اصلی دشمن است. با موشک نیست که ترس و رعب در دل مردم راه بیفتد، با ایجاد بحران غذا و تعطیلی واحدهای فروش اقلام اساسی است که مردم دچار اضطراب می‌شوند در نتیجه باید برنامه‌ریزان و مسئولان به این مهم توجه داشته باشند و عوامل مخرب را عرصه تصمیم سازی برای امنیت غذا، حذف کنند.

 نسخه وارونه برای خودکفایی؟

عباسی ادامه می‌دهد: ایران کوچک نیست اتفاقا بزرگ است و مقتدر؛ اما لازم است بیش از پیش تقویت شود و عوامل نفوذی در تمامی حوزه‌ها به ویژه اقتصاد، شناسایی شوند تا دست و فکر دشمن از اختلال احتمالی در امنیت غذایی کشور کوتاه شود.

آنچه در سخنان این فعال اقتصادی آشکار است، فاصله معنادار بین شعار خودکفایی و ابزارهای اشتباهی است که برای تحقق آن توصیه می‌شود. ارز ترجیحی نه‌تنها کمکی به تولید داخلی نمی‌کند، بلکه با ارزان نگه‌داشتن واردات، تولید ملی را سرکوب، وابستگی را تقویت و فساد را نهادینه می‌کند.

رئیس شورای ملی زیتون کشور ادامه این سیاست را، نه «گام به‌سوی خودکفایی»، بلکه بازگشت به چرخه باطل واردات و وابستگی ارزی می‌داند که اگر هدف، واقعی‌سازی تولید و تأمین پایدار کالاهای اساسی است، مسیر آن نه از تخصیص ارز رانتی، بلکه از حمایت مستقیم، شفاف و عادلانه از تولیدکننده داخلی می‌گذرد. بنابراین انتظار می‌رود دولت و خصوصا وزارت اقتصاد در فصل جدید این وزارتخانه، برنامه خود را برای اصلاح ارز ترجیحی و از بین بردن فساد و ناکارآمدی ناشی از این سیاست، هر چه زودتر اجرایی کند.

انتهای پیام/