یادداشت/سمیه محرمی

‍ آن جمع دلواپسان ناپیدا!

فضای مجازی این روزها به یک بستر و زیرساخت برای جهت‌دهی افکار عمومی تبدیل شده است و نمی‌توان نقش آن را نادیده گرفت. در این میان آزاد بودن این بستر موجب شده گاهی اقلیت‌هایی با به کار بردن الفاظی چون جمعی، تعدادی و غیره سعی کنند تفکر و نگاه خود را به عنوان نگاه و تفکر غالب بر جامعه القا کنند.

نمونه ساده این القا را در موضوع انتقادات وارده به اجرای نمایش «خانا» می‌توان دید در حالی که موضوع از نظر اداری در حال طی مسیر بود و شاید هم مشکلاتی با خود به همراه داشت اما به ناگاه این موضوع در فضای مجازی طرح شد و در حالی که شاید بیشتر مردم از علت طرح این موضوع حتی مطلع هم نبودند، بیانیه‌های گمنامی را در فضای مجازی مطالعه کردند که در پایان آن عنوان «جمعی از مردم زنجان» به چشم می‌خورد فارغ از اینکه بدون شک این دغدغه‌مندان و منتقدان از مردم این شهر هستند حرفی نیست اما نباید این دلواپسان، نگرانی خود را به عموم جامعه نسبت دهند یا در بستر رها و آزاد فضای مجازی خود را محق بدانند و بدون وجود ردپایی از خود سعی در جهت‌دهی به افکار عمومی باشند.

اگر این افراد، مطالبه خود را به حق و قانونی و رویدادهای مختلف را مخالف شرع و قانون می‌دانند چرا با نام و اطلاعات اعتراض خود را بیان نمی‌کنند و پشت عنوان «جمعی از مردم زنجان» پنهان می‌شوند. اگر این نامعلوم‌التعداد، جمعی از شهروندان این شهر هستند چند هزار نفری که برای دیدن نمایش دست به جیب شدند نیز شهروند این شهر هستند و از دستگاه‌های متولی برای برگزاری برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی مطالباتی دارند و آنچه در این میان می‌تواند این تشدد سلایق را مدیریت کند، مُرّ صریح قانون است و چه «جمع ناپیدای مردم زنجان» بخواهد یا نخواهد قانون اجازه شادی را به مردم سرزمین داده است.